ما اکثراً عادت کرده ایم اگر کوچکترین اشتباه و نقص به کارمندان دولت ببینیم درباره آن میزها دایر میکنیم و مقالات زیاد مینویسیم این حق ما و همه مردم است که انتقاد نمائیم نواقص، کمبودیها را آشکار و بدون پرده برملاسازیم تا از یک طرف مسئولین زیادتر متوجه شوند و در رفع آن بکوشند. انتقاد برای اصلاح و عبرت دیگران امر ضروری است اما مشکل دولت موجود این است که نمی تواند دست آورد های خود را انعکاس دهد ورنه اینطور نیست، اما این نوشته اینطور تعبیر نشود که این دولت نواقص و کمبودی ندارد به یقین که دارد در دنیا معمول است اگر وزیر یا مقام عالی رتبه از دولت یا خود کنار می رود یا عوض آن شخص دیگری مقرر می شود از دولت طوری دفاع می کند مانند دوره زمامداری خود برای وی وطن مطرح است نه چوکی و مقام.
اما در افغانستان برعکس است کسانیکه در پست های عالی قرار دارند تا وقتیکه در مقام خویش قرار دارند از خوب و بد دولت به دفاع قرار دارند هیچ انتقاد نمی کنند و نه میپذیرند در محافل و مجالس آنقدر دولت را تعریف و توصیف می کنند که انسان به حیرت می رود، اما وقتیکه از همان وظیفه سبکدوش شد دولت و حکومت را بیکاره بی کفایت معرفی می کنند چنان دولت را انتقاد می کنند که گویا دولت هیچ کاری را انجام نداده درحقیقت همچو شخصیت ها به نرخ روز نان می خرند راستی اصل موضوع را فراموش نکنم چند وقت پیش در مراسم 8 ثور که تمام مسئولین دولتی مقامات عالی رتبه، وکلای ولسی جرگه و مشرانوجرگه، نماینده گان کشورهای خارجی و ... حضور داشتند مراسم بصورت خوب پیش میرفت اما گروهی سه نفری طالبان به محفل حمله ور گردیده و اشتراک کننده گان را به شمول رئیس جمهور، وزیر دفاع، وزیر امور داخله و رئیس عمومی امنیت ملی را از ساحه فراری ساخته و پیروز گردید، در محفلی که تمام نیروهای کشوری به خصوص وزیر دفاع، داخله و رئیس عمومی امنیت حضور داشتند، فردا در رادیو و تلویزیون این حمله را بزدلانه خطاب نموده و ناکام خواند، وزیران دفاع و داخله و رئیس عمومی امنیت ملی کنفرانس خبری داده اند گاهی یکی دیگر از خود را تعریف و گاهی اداره یکی را بی کفایت گفتند. و در این واخر لوی خارنوال از پستش برکنار گردید، در اوایل وظیفه وی یکی از تعریف کننده گان متعهدان دولت بوده وی میگفت: رئیس جمهوری از همه پلان من (جهاد) حمایت می کند اما وقتی که برکنار گردید وی رئیس جمهور را یکی از ناکامی هایش خواند و میگفت که رئیس جمهور در بعضی از پروگرام های دخالت نموده و مانع میشد و وی میگوید که اسناد ها دارد، حرفها دارد تا بی کفایتی دولت را عیان سازد. پس واقعیت چیست؟
تو بیا تا ز پرتو رویت ، شب تاریک سحر گردد ، ورنه ای مِهرِ تابان ، بی تو هر لحظه تیره تر گردد .
من در این غار خسته و دلتنگ ، انتظار تو را ستاره کنم ، در این شب تار وحشت زا ، لحظه های تو را شماره کنم .
اگر بیایی ستاره های سحر ، در نگاه تو رنگ می بازند . گر بیایی کبوتران امید ، لانه ها را دوباره می سازند .
دنیایی که درآن زندگی می کنیم دردآلود و دردزاست ، سراسر درد و اندوه است و آینده ای که در برابر دیدگانمان ترسیم می شود : تاریک ، ابهام آمیز و یأس آور است .
**************
انسانها می آیند و می روند و التهاب سوزان این : « فردای بهتر » را با خود به گور می برند ، لکن روزی دیگر ، انسانی دیگر ، این امید بی پایان را از نو آغاز می کند .
امید به بهروزی و انتظارِ : « فردائی نکوتر » حدیث نفس انسانها و خواست مشترک توده هاست .
این انتظار و امید به نوار خاصی از مکان و مقطع خاصی از زمان محدود نمی شود ، بلکه همه انسانها ، در همه اعصار و امصار ، در تب و تاب این انتظار می سوزند و می گدازند ، تا روزی دست نیرومند الهی از آستین غیبت بیرون آید و آرزوی دیرینه ی جامعه ی بشری را برآورده سازد و رؤیاهای طلائی افلاطون را تحقق بخشد و جامعه ای برتر از « مدینه فاضله » بر اساس عدالت و آزادی بنیاد نهد .
اگر نقاشهای چیره دست روزگار دور هم نشینند و تابلوئی به پهنای جهان هستی ترسیم نمایند ، هرگز نتوانند که فرازهای برجسته ی جهان پر فروغ عصر ظهور را منعکس سازند ، که فروغ بی پایان آن جمال الهی هرگز در آیینه ی بشری منعکس نشود .
روزگاری شهر ما ویران نبود!
دین فروشی اینقدر ارزان نبود !
صحبت از موسیقی عرفان نبود!
هیچ صوتی بهتر از قرآن نبود!
دختران را بی حجابی ننگ بود!
رنگ چادر بهتر از هر رنگ بود!
مرجعیت مظهر تکریم بود!
حکم او را عالمی تسلیم بود!
پشت پا بر دین زدن آزادگی است؟
حرف حق گفتن عقب افتادگی است؟
آخر ای پرده نشین فاطمه(س) کی رسی بر داد دین فاطمه(س)؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
نیمه شعبان مبارک