منظره

نگاهت

یک نگاهت دل مرا ازم ربود

انگارکه دلم هیچ وقت با من نبود

تارِ زلفت ٬ چشمِ دل را کور کرد

سینه ام رو بهر دل ٬ چون گور کرد

نازنین قلبم ٬ مرا  بدرود  گفت

دور شد از من و ٬ در چشمت خفت

قلبِ دیروزی من یادش رفت

که همیشه در سرم ٬ یادش هست

چه بلایی به سرم آوردی؟!

منو نابینا و بی دل کردی!!

دلم از ریای تو ٬ غافل بود

به خیالش که ٬ دلی عاشق بود

جای دل ٬ توی تنم پُر نمی شود

صد تا گلدان ٬ مثل یک گُل نمی شود

عمر

با من به کنار جوی می باید بود

           وز غصه کناره جویی می باید بود

این مدت عمر ما چو گل ده روز است

           خندان لب و تازه روی می باید بود

می میرم

ر ذهن نیافرینمت می میرم

                 از شاخه اگر نچینمت می میرم

ای عادت چشم های بی حوصله ام

                  یک روز اگر نه بینمت می میرم

زندگی در گیرو خطر ها است، خطر در گیرو فاصله ها است، فاصله ها تخل ترین خطرهاست.