هستی (مادر)

پس هستی من ز هستی او است 

تا هستم و هست دارمش  را دوست 

 

(مادر)

بی تو مادر

گریه کردم مثل ابرا بی تو مادر 

شد دل من جای غصه ها بی تو مادر
رسول خدا گفت بهشت زیر پای توست بخواب مادر
برای همیشه قلبم فقط جای توست بخواب مادر 

رفتی و من تنها ماندم
باغصه هام و غم هام ماندنم
گر که تو را آزردم مادر حلالم کن

بعد از تو من بی پناهم
ای که بودی تکیه گاهم
خیز و بنگر اشک و آهم 

 

مادر حلالم کن 

کیست مادر؟

کیست مادر؟ نقشه ایجاد ما 

 

کیست مادر؟ بانی بنیاد ما

قلب او سرچشمه امید هاست

سینه او مشرق خورشیدهاست

رمز عشق جاودانی مادر است

کیمیای زندگانی مادر است

هر چه دارم من همه از مادر است

پای تا سر شعله ام زین اخگر است

دریایم

تو دریایی و من موجی اسیرم             

که می خواهم در آغوشت بمیرم   

                    

بیا دریای من آغوش بر کش            

نمی خواهم جدا از تو بمیرم                             

 

به نام حضرت دوست

به نام حضرت دوست که هر چه دارم از اوست

شبی با کاروان اشک، تا شهر دعا رفتم

وز آنجا با ملایک تا حریم کبریا رفتم

چراغ ماه در دستم، شعاع مهر در جانم

به امداد خطی از نور، تا قرب خدا رفتم

چه می پرسی ز پروازم؟ که من خود مستِ این رازم

نمی دانم کجا بودم، نمی دانم کجا رفتم.